|
Ο ΤΡΥΓΟΣ !
Από αρχαιότατων χρονών οι έλληνες ήσαν λάτρες της αμπέλου , εξ’ άλλου όπως γνωρίζουμε είχαν και θεό της αμπέλου τον Διόνυσο και έκαναν τελετές και γιορτές κατά την συγκομιδή του πολύτιμου αυτού καρπού!
Η άμπελος ήταν ευλογημένος καρπός από τους θεούς , έτσι και τώρα συνεχίζεται να ευλογείται από τους ορθόδοξους πλέον ιερείς η πρώτη "κοψιά" του ευλογημένου καρπού, που τιμάται δεόντως από τους έλληνες
Ο αμπελουργός φροντίζει το αμπέλι του όπως η νοικοκυρά τον κήπο της, πάντοτε οι αμπελουργοί υπερηφανεύονταν για τα αμπέλια & τις ποικιλίες τους, φρόντιζαν να είναι καλοκλαδεμένο, βοτανισμένο & οργωμένο, ώστε να είναι το καλύτερο στην περιοχή τους.
Έτσι έρχεται η αμοιβή του αμπελουργού, ο τρύγος του σταφυλιού!
Γεμίζουν οι κάμποι & οι πλαγιές τρυγητάδες, φωνές, τραγούδια, χαμός γίνεται
Τρυγούν το αγαπημένο καρπό του Διόνυσου , σε κοφίνες & καλάθια και τον κουβαλούν στο πατητήρι για να το πατήσουν να βγάλουν τον παχύρευστο μουστό!
Από την αρχαία εποχή οι αμπελουργοί φρόντιζαν σε κάθε αμπέλι να έχουν και το πατητήρι για τα σταφύλια, έριχναν μέσα τα σταφύλια και τα πατούσαν για να βγάλουν τον μούστο και μετά να το μεταφέρουν με τα ζώα τους στο "λινό" (ένα είδος κλειστής στέρνας που γίνονταν η ζύμωση του μούστου)
Αφού πατηθούν καλά τα σταφύλια και βγει ο μούστος, παίρνουν τον μούστο καλά στραγγισμένο και το ρίχνουν στα κρασοβάρελα , τα "βαγένια" και το αφήνουν εκεί μέχρι να γίνει η ζύμωση και από μούστος να γίνει πλέον κρασί!
Αφού περάσει το χρονικό διάστημα που χρειάζεται να γίνει η ζύμωση , κλείνουν το βαγένι και αφήνουν να ψηθεί πλέον το κρασί , ώστε να είναι κατάλληλο για να το πιουν και τότε ..
Το ευλογημένο σταφύλι έδωσε τον καρπό των κόπων του αμπελουργού ..... Μυρωδάτο και λαμπερό κρασί !
|
Η Κρήτη μας